Izviđački odred “22. april”: Boravak u prirodi rađa snalažljivost

Izreku “Izviđač je brat svakog drugog izviđača” potvrđuje preko 150 članova, uglavnom srednjoškolaca, jedinog banjalučkog izviđačkog odreda “22. april”, koji se druže kroz sastanke, izlete, taborovanja i zimovanja, a sve u cilju što češćih boravaka u prirodi.

Sedamnaestogodišnji Filip Stanivuković ovom odredu izviđača priključio se još kao sedmogodišnjak na nagovor oca i odmah mu se veoma dopao rad s izviđačima i domaćinski odnos prema prirodi.

“Ono čega se sjećam je da sam odmah po dolasku u izviđački odred imao mnogo posla jer smo se spremali za takmičenje. Dosad smo mnogo putovali po zemljama regiona, ali i u Japan”, priča Filip za “Nezavisne”.

Pored standardnog učenja o snalaženju u prirodi, kao izviđač razvio je vodstvo i sposobnost brzog odlučivanja, ali se ništa od toga ne može uporediti sa veoma čvrstim prijateljstvima koja je ovdje stekao.

Nikola Zgonjanin, portparol Izviđačkog odreda “22. april”, ispričao nam je da je preteča izviđačima vojska bez naoružanja, koja se hiljadu devetstotih godina snalazila u prirodi.

“Izviđačka organizacija u Banjaluci nastala je 1952. godine, a prvi odred 1953. godine i zvao se ‘Šoša Mažar’. Kako se izviđačka organizacija razvila i raširila veoma brzo, 1963. je nastao i drugi odred izviđača, koji je nosio naziv ‘Kasim Hadžić’. Odred izviđača “22. april” Banjaluka osnovan je 11. oktobra 1970. godine spajanjem ova dva odreda”, rekao je Zgonjanin.

Odred izviđača “22. april” danas broji oko 150 aktivnih članova raznih uzrasta, a prenoseći ideju izviđaštva na preko 10.000 djece i mladih, koliko ih je do sada bilo u ovom odredu, stariji izviđači i planinke pokazuju veliku požrtvovanost u radu sa najmlađima.

Kako kažu u ovom odredu, izviđači su organizacija prije svega djece i omladine, ali i odraslih, a cilj izviđačke organizacije jeste vaspitanje i obrazovanje djece i omladine kroz rad u prirodi.

“U izviđačkoj organizaciji djeca uče o prirodi, njenim pravilima i zakonima, prvoj pomoći, orijentaciji i topografiji, fizičkom i zdravstvenom vaspitanju, muzici, pjesmama, zatim o pravilima boravka u šumi, kako se loži vatra, vezuju čvorovi i još mnogo toga. Prosječan izviđač s organizacijom provede puna dva do četiri mjeseca godišnje”, kažu izviđači.

Ukoliko se neko nađe u društvu izviđača, siguran je da se neće izgubiti u šumi ili na nepoznatom terenu, a pored toga što su snalažljivi i druželjubivi, izviđači su i veoma humani.

“Svake godine dva puta imamo humanitarnu akciju prikupljanja hrane za bebe iz Doma ‘Rada Vranješević’. Tada svaki izviđač donese koliko može kutija hrane i sve odnesemo u dom”, kažu u Izviđačkom odredu “22. april”.

Kako su poručili, svako ko želi može postati izviđač bez obzira na starosnu ili bilo koju drugu granicu. Njihova godišnja članarina iznosi 10 KM, sastaju se dva puta sedmično, a zajedno su obišli mnogobrojne zemlje i učestvovali na raznim takmičenjima.

Uniforme i marame

Ono po čemu se svaki izviđački odred razlikuje su uniforme jer izviđače karakteriše određena boja uniforme, a marame u bojama najčešće su odlika gradova iz kojih dolaze. Pored toga, starosna granica izviđača stavlja ga u grupu poletaraca i pčelica ako ima manje od šest godina, zatim se zovu mlađi i planinke, stariji i planinke, a ukoliko imaju preko 20 godina postaju brđani.

(nezavisne.com)